Kompleksowa promocja potencjału gospodarczego Miasta Tomaszowa Mazowieckiego i Powiatu Tomaszowskiego

Zlokalizowana jest w niewielkiej odległości od: Piotrkowa Trybunalskiego (24 km), Tomaszowa Mazowieckiego (22 km), Łodzi (41 km), od Warszawy (136 km). Przez teren gminy przebiega droga wojewódzka Koluszki - Piotrków Trybunalski. Znajduje się tu również magistrala kolejowa Częstochowa - Piotrków Trybunalski - Koluszki - Warszawa.

Większość obszaru gminy należy do zlewni rzeki Wolbórki i jej dopływów: Miazgi i Łaznowianki. Północnowschodnia część gminy położona jest w dorzeczu Czarnej. Wolbórka stanowi lewobrzeżny dopływ Pilicy i przepływa zachodnią częścią terenu gminy. Gmina Będków jest gminą typowo rolniczą; aż 84,14 % pow. gminy zajmują użytki rolne (4870 ha), lasy stanowią 7,8 % obszaru gminy, czyli 451 ha. Produkcja rolnicza prowadzona jest przede wszystkim w indywidualnych gospodarstwach rolnych, których średnia pow. wynosi 6,8 ha. Walory krajobrazowe i czyste środowisko naturalne sprzyjają także rozwojowi agroturystyki i osadnictwu letniskowemu głównie w m. Gutków, Drzazgowa Wola i Łaknarz. 5

Historyczne miasto Będków jest cennym w skali województwa łódzkiego obszarem łączącym walory krajobrazowo - przyrodnicze z nawarstwieniami kulturowymi od najdawniejszych czasów, udokumentowanymi znaleziskami archeologicznymi, poprzez zabytki architektury średniowiecznej, układ urbanistyczny miasta z dwoma rynkami, po XIX - wieczną zabudowę.

Początki miasteczka należy wiązać z grodem, którego ślady zachowały się na wschód od dzisiejszego Będkowa. Pierwsza wzmianka o mieście pochodzi z 1232 roku. Położony w rozwidleniu ważnych dróg rozwinął się w osadę targową i w XV wieku uzyskał prawa i przywileje miejskie. Dokument lokacyjny w 1453 roku wystawił Kazimierz Jagiellończyk. Z 1462 roku pochodzi fundacja kościoła parafialnego, zaś 2 lata później otrzymał Będków od Kazimierza Jagiellończyka przywilej na wolny handel solą z Bochni i Wieliczki. Od XV do XVII wieku Będków należał do rodu Spinków.

W XVIII wieku właścicielami miasta byli Dembowscy, spośród których biskup Jan Dembowski położył dla miasta szczególne zasługi: przebudował kościół, urządził giełdę zbożową, rozwinął przemysł i rzemiosło. W XIX wieku Będków zmieniał kilkakrotnie właścicieli. Mieszkańcy trudnili się wówczas rolnictwem, a w małym stopniu rozwijał się przemysł i rzemiosło. W 1870 roku Będków utracił prawa miejskie.

Na przełomie XIX i XX wieku z Będkowem i jego okolicą związał swoje życie i twórczość Władysław Reymont. Dziś Będków pełni funkcje wsi gminnej, która położona jest na lekko sfalowanym, bezleśnym terenie nad rzeką Wolbórką, a od południa otoczona jest podmokłymi łąkami.

Gmina Będków, to obszar charakteryzujący się występowaniem wartościowych elementów środowiska kulturowego, które w połączeniu z walorami środowiska naturalnego - położenie w dolinie rzeki Wolbórki, na nieco pofalowanym terenie, z licznymi otwartymi terenami zielonymi kompleksami lasów - tworzą zespoły architektoniczno-krajobrazowe. Walory te stanowią w dużej mierze o atrakcyjności turystycznej gminy.

W Gminie występują obszary i obiekty chronione - Obszar Chronionego Krajobrazu „Kuluszkowsko-Lubochniański” oraz Obszar Chronionego Krajobrazu „Doliny Wolbórki”, które są elementami systemu obszarów chronionych województwa łódzkiego, a także pomniki przyrody ożywionej i parki - w Remiszewicach (XX w.), Rudniku (XVIII-XIX w.), Drzazgowej Woli (XIX w.) i Będkowie (XX w.) - wpisane do rejestru zabytków. Znajdują się tam skupiska starych drzew np. lipa drobnolistna, kasztanowiec biały, klon zwyczajny.